Amerikaanse creditcardmaatschappijen genereren jaarlijks miljarden dollars aan inkomsten via een combinatie van kosten, rente en transactieverwerking. Hoewel consumenten creditcards vaak zien als een handig betaalmiddel, hanteren deze bedrijven complexe bedrijfsmodellen die afhankelijk zijn van meerdere inkomstenstromen. Dit artikel onderzoekt hoe grote Amerikaanse creditcardmaatschappijen geld verdienen en hun winstgevendheid behouden.
1. Rentelasten
Een van de belangrijkste manieren waarop kredietkaartuitgevers geld verdienen, is via rentelasten op onbetaalde saldi.
- Doorlopend krediet:Wanneer een kaarthouder een saldo van maand tot maand aanhoudt, brengt de uitgever rente in rekening over het resterende bedrag.
- Hoge jaarlijkse rentepercentages (APR's): De rentetarieven van creditcards zijn doorgaans veel hoger dan die van andere vormen van lenen, zoals hypotheken of autoleningen. De gemiddelde rentetarieven variëren van 16% tot 30%, afhankelijk van de kredietwaardigheid van de kaarthouder.
- Samengestelde rente:De rente wordt dagelijks berekend en bij het saldo opgeteld, waardoor het verschuldigde bedrag in de loop van de tijd toeneemt.
Voorbeeld:
Een kaarthouder met een saldo van $2.000 op een creditcard met een 20% APR Wie alleen het minimale bedrag betaalt, kan op den duur honderden dollars aan rente betalen.
2. Transactiekosten (Interchange Fees)
Elke keer dat een consument een creditcard gebruikt of tikt, betaalt de handelaar een transactiekosten naar het creditcardnetwerk (Visa, Mastercard, etc.).
- Interchangekosten: Dit is een klein percentage (meestal 1.5% – 3%) van het transactiebedrag dat de handelaar betaalt aan de bank die de creditcard uitgeeft.
- Wie profiteert?:
- Het kaartnetwerk (Visa, Mastercard, American Express, Discover) verwerkt de transactie.
- De uitgevende bank (bijv. Chase, Citi, Capital One) ontvangt een deel van de interbancaire vergoeding.
Voorbeeld:
Als een klant geld uitgeeft $100 bij een winkel waar een Visa-creditcard wordt gebruikt, kan het zijn dat de handelaar moet betalen $2.50 aan kosten. Visa en de uitgevende bank delen deze kosten.
3. Jaarlijkse kosten
Veel premium creditcards brengen een jaarlijkse vergoeding in ruil voor voordelen zoals beloningspunten, reisvoordelen en conciërgediensten.
- Kaarten met hoge kosten versus kaarten zonder kosten:
- Voor duurdere reispassen (bijvoorbeeld The Platinum Card® van American Express, Chase Sapphire Reserve®) kunnen jaarlijkse kosten in rekening worden gebracht van $500 of meer.
- Basiscreditcards met cashback of studentencreditcards hebben vaak geen jaarlijkse vergoeding.
- Waarom consumenten betalen:De voordelen, zoals reistegoed, toegang tot luchthavenlounges en bonusbeloningen, wegen vaak op tegen de kosten voor frequente reizigers en mensen die veel uitgeven.
4. Te late betaling en boetes
Kaartuitgevers verdienen geld aan consumenten die vervaldata missen of uw kredietlimieten overschrijden.
- Boetes voor te late betaling: Als een kaarthouder een betaling mist, kunnen er kosten in rekening worden gebracht tot $40 per gebeurtenis.
- Boete-APR's: Sommige emittenten hanteren een hogere rente (tot 29.99% APR) op toekomstige aankopen als een betaling wordt gemist.
- Kosten voor overschrijding van de limiet: Hoewel dit zeldzaam is vanwege bestedingslimieten, brengen sommige uitgevers kosten in rekening bij overschrijding van de kredietlimiet.
Voorbeeld:
Een kaarthouder die een betaling mist op een $1.000 saldo zou in rekening kunnen worden gebracht $40 boete voor te late betaling en zien hun rentepercentage stijgen tot een boete-APR.
5. Buitenlandse transactiekosten
Wanneer een consument een creditcard in het buitenland gebruikt of aankopen doet in een vreemde valuta, brengen sommige uitgevers kosten in rekening. buitenlandse transactiekosten (typisch 1% – 3% van het aankoopbedrag).
- Kaarten zonder buitenlandse transactiekosten: Bij creditcards die zich richten op reizen (bijvoorbeeld Capital One Venture Rewards, Chase Sapphire Preferred) worden deze kosten niet in rekening gebracht om internationale reizigers aan te trekken.
- Inkomstenbron:Voor banken die deze kosten nog wel in rekening brengen, dragen de kosten voor buitenlandse transacties bij aan de totale winst.
6. Kosten voor contante voorschotten
NAAR voorschot biedt kaarthouders de mogelijkheid om met hun creditcard geld op te nemen bij een geldautomaat, maar dit brengt hoge kosten met zich mee.
- Hoge rentetarieven: Voorschotten hebben meestal een APR van 25% of meer, met onmiddellijke ingang belangstelling.
- Extra kosten: De meeste banken brengen een kosten voor voorschotten (typisch 3% – 5% van het opgenomen bedrag).
Voorbeeld:
Een klant die zich terugtrekt $500 contant met een 5%-vergoeding zou onmiddellijk verschuldigd zijn $25 aan kosten, plus een dagelijkse hoge rente.
7. Saldo-overdrachtskosten
Sommige consumenten zetten saldi over van creditcards met een hoge rente naar 0% APR-saldo-overdrachtskaartenHoewel dit een slimme manier kan zijn om schulden te beheren, maken creditcardmaatschappijen nog steeds winst via de kosten.
- Saldo-overdrachtskosten: Gebruikelijk 3% – 5% van het overgemaakte bedrag.
- Opbrengsten uit toekomstige rente: Als het saldo niet wordt afbetaald tijdens de 0% APR-promotieperiode, kan de uitgever rente in rekening brengen tegen de standaardtarieven.
Voorbeeld:
Overbrengen naar $10,000 evenwicht met een 3%-vergoeding kosten voor de kaarthouder $300 vooraan.
8. Partnerschappen met handelaars en co-branded cards
Sommige creditcarduitgevers sluiten partnerschappen met luchtvaartmaatschappijen, hotels en winkelmerken om co-branded creditcards (bijv. Delta SkyMiles van American Express, Amazon Prime Visa van Chase).
- Emittenten verdienen inkomsten uit:
- Jaarlijkse kosten: Kosten die in rekening worden gebracht bij de consument voor het gebruik van de kaart.
- Interchangekosten:Elke keer dat de kaart wordt geswipet.
- Merkpartnerschapsdeals:Winkeliers en luchtvaartmaatschappijen betalen de uitgever voor elke nieuwe klant die via de creditcard wordt binnengehaald.
9. Verkoop van kaartgegevens (zonder persoonlijke gegevens)
Terwijl creditcardmaatschappijen dat wel doen niet Hoewel ze persoonlijke consumentengegevens verkopen, analyseren en verzamelen ze wel bestedingspatronen.
- Marketing & inzichtenBanken verkopen rapporten aan retailers en merken, waarmee zij inzicht krijgen in het bestedingsgedrag van consumenten.
- Gerichte reclameUitgevers gebruiken deze gegevens om kaarthouders gepersonaliseerde aanbiedingen te doen.
Conclusie: een miljardenbedrijf
Creditcardmaatschappijen in de VS verdienen geld via een mix van rentelasten, transactiekosten, boetes en partnerschappenHier is een korte samenvatting van hun belangrijkste inkomstenstromen:
| Inkomstenbron | Hoe ze geld verdienen |
| Rentelasten | Kaarthouders die een saldo hebben, betalen rente. |
| Interchangekosten | Handelaren betalen een klein percentage van elke transactie. |
| Jaarlijkse kosten | Sommige kaarten rekenen jaarlijkse kosten voor beloningen en extraatjes. |
| Boetes voor te laat betalen en boetes | Bij te late betaling worden extra kosten in rekening gebracht. |
| Buitenlandse transactiekosten | Aankopen in vreemde valuta kunnen kosten met zich meebrengen. |
| Kosten voor contante voorschotten | Kortlopende leningen met hoge rente via creditcards. |
| Saldo-overdrachtskosten | Kosten bij overboeking naar saldo. |
| Co-branded partnerschappen | Winkeliers en luchtvaartmaatschappijen betalen kaartuitgevers voor de uitgaven van kaarthouders. |
| Gegevens en analyses | Emittenten verkopen geanonimiseerde uitgaventrends. |
Door hun inkomstenbronnen te diversifiëren, behouden creditcardmaatschappijen een sterke winst en bieden ze consumenten tegelijkertijd gemakkelijke toegang tot krediet. Inzicht in deze inkomstenstromen kan consumenten helpen weloverwogen financiële beslissingen te nemen en onnodige kosten te vermijden.
